Husaria pod Wiedniem

RYCERSTWO POLSKIE ZAANGAŻOWANE W ODSIECZ WIEDEŃSKĄ
Był podczas odsieczy i Nowina-Jankowski

SPIS
NR | Nazwisko i imiona | Herb
1 Abramowicz Stanisław h. Jastrzębiec
2 Aksak Marek, Kazimierz h. Aksak
3 Alexandrowicz Benedykt, Placyd h. Kosy
4 Apostoł h. Juńczyk
5 Asversus (Wrzospolski) h. Heydenpol
6 Bałaban Aleksander h. Korczak
7 Barczewski Jan h. Samson
8 Bełkacki (Bełchadzki) Balcer h. Topór
9 Bełżecki (Bełżecki) Stanisław h. Jastrzębiec
10 Berens h. Berens
11 Białowski (Białogłowski) Feliks, Jan h. Trzy Czaszki
12 Bidziński (Bidziński) Stefan h. Janina
13 Biekierski Stefan h. Jastrzębiec
14 Bieliecki Stanisław h. Janina
15 Bielicki Marcin h. Roch II
16 Bielicki Stanisław h. Samson
17 Bieliński Franciszek, Jan h. Junosza
18 Bielowski Piotr h. Leliwa
19 Billewicz Teodor h. Mogiła
20 Biszpink Teofil h. Biszpink
21 Błeszyński Baltazar h. Oksza
22 Bobaityński Mikołak h. Łodzina
23 Bobola Zygmunt h. Leliwa
24 Bogusz Marcin h. Półkozic
25 Bohusz Aleksander, Adam h. Odyniec
26 Boim Paweł h. Boim
27 Boratyński Stanisław h. Korczak
28 Borch Fabian h. Trzy Kawki
29 Borek Józef (Piotr) h. Borek
30 Borkowski Luwik h. Junosza
31 Bouffałł-Doroszkiewicz Zygmunt h. Kościesza
32 Branicki Stefan h. Gryf
33 Braun Jan (Wawrzyniec) h. Bratkowski
34 Brendes h. Brendes
35 Breza Adam h. Breza
36 Brodecki Jan, Kazimierz h. Jastrzębiec
37 Brzechwa Gabriel, Franciszek h. Jastrzębiec
38 Brzeski h. Ciołek
39 Bukar Walerian h. Bukar
40 Bułyha Maksym h. Kurcz
41 Butler Jan h. Butler
42 Buynicki Jan, Kazimierz h. Łazbędź
43 Bykowski Wiktoryn h. Gryf
44 Bystrzonowski Jan, Stanisław h. Sokola
45 Cetner (Aleksander) Jan h. Przerowa
46 Chalecki (Hałecki) Hieronim, Kazimierz h. Chalecki
47 Charczewski Jan, Franciszek h. Cholewa
48 Charewicz Kazimierz h. Sas
49 Chełchowski Wojciech h. Lubicz
50 Chełmski Marcjan h. Ostoja
51 Chodorowski Aleksander h. Korczak
52 Chodźko-Borejko Eliasz h. Kościesza
53 Chodziński Stanisław h. Lis
54 Chrapowicki Jan, Antoni, Krzysztof h. Gozdawa
55 Chreptowicz Michał h. Odrowąż
56 Chrząszcz Kazimierz h. Salamandra
57 Cichnicki Andrzej h. Pokora
58 Ciechanówiecki Nikodem, Feliks h. Dąbrowa
59 Cieciszowski Kazimierz h. Roch I
60 Cielecki Ludwik h. Zaręba
61 Cieliński Marcin h. Abdank
62 Cieński (Marciń), Jan (Ciński) h. Pomian
63 Cieszkowski Teodor h. Dołega
64 Czacki Wojciech, Stanisław h. Świnka
65 Czajkowski Adam h. Debno
66 Czaplic (Marcin) Jan h. Kierdeja
67 Czaplicki jan h. Drogosław
68 Czapski Jan-Chryzostom h. Leliwa
69 Czarnecki Marcin-Seweryn h. Prus III
70 Czarnecki Stefan-Stanisław h. Łodzia
71 Czajkowski Władysław h. Nałęcz
72 Czartoryski Michał h. Pogoń Lit.
73 Czeczel Jerzy h. Jelita
74 Czerkas Jan h. Jelita
75 Czerny Michał h. Nowina
76 Czużel Konstanty h. Łabędź
77 Daniłowicz Jan Karol, Piotr h. Sas
78 Darowski Weryha, Zygmunt h. Ślepowron
79 Dabrowski h. Dabrowski
80 Dąmbski Władysław z Lubańca, Wojciech h. Godziemba
81 Dederko Antoni h. Dederkały
82 Denemark h. Denmark
83 Denhoff Władysław, Karol, Ernest, Henryk, Jan h. Denhoff
84 Długosz Michał h. Wieniawa
85 Dmuchowski Jan h. Pobóg
86 Dobczyc Jan h. Średniawa
87 Dobraczyński Andrzej h. Korczak
88 Domaracki Aleksander h. Gryf
89 Domaszewski-Widlica Kaz. h. Jastrzębiec
90 Drozdowski Paweł h. Jastrzębiec
91 Drucki-Lubecki h. Druck
92 Drugoszeskul, Eliasz h. Własnego
93 Druszkiewicz Stanisław h. Boża Wola
94 Dubina Stanisław h. Zagłoba
95 Dworakowski h. Abdank
96 Dyakowski Mikołaj h. Trąby
97 Dyamentowski Samuel h. Dryja
98 Dymidecki (Domidecki) h. własnego
99 Dyniszewicz h. własnego
100 Działyński Zygmunt h. Ogończyk
101 Dzirytt Piotr, Wojciech h. Jelita
102 Eydzatowicz Stanisław h. Łuk Napiety
103 Eysymont (Eysmont) Leon h. Korab
104 Felkersamb (Felkiersamb) Fryderyk (Henryk Jan) h. własnego
105 Fink Zbigniew h. Ostoja
106 Firley Samuel h. Lewant
107 Frąckiewicz Geodeon h. Brodzic
108 Frączyński Leopold h. Pobog
109 Gałecki Jan, Franciszek h. Junosza
110 Gałęzowski Jan h. Debno
111 Galimski Jan-Władysław h. Rawicz
112 Gawroński Jan h. Rola
113 Gdeszyński Marek h. Gozdawa
114 Giedroyć Samuel h. Hipocentaur
115 Gizycki Jan h. Gozdawa
116 Glinka Franciszek h. Biała (Pierzchała)
117 Glinski syn Adama h. jastrzebiec
118 Głebski Michał h. Dołega
119 Głogowski Jan h. Grzymała
120 Głuski Tomasz h. Ciołek
121 Gniewosz Stanisław h. Rawicz
122 Gniński Jan, Jan, Krzysztof h. Trach
123 Godebski Andrzej h. Godziemba
124 Godlewski Jan h. Gozdawa
125 Golański Jan h. Jastrzębiec
126 Gołuchowski Aleksander h. Leliwa
127 Gorayski Jan h. Korczak
128 Gordon Jan h. Gordon
129 Górecki Tomasz h. Jastrzębiec
130 Górski Samuel h. Pobóg
131 Górski h. Abdank
132 Gorzkowski Jan h. Tarnawa
133 Gorzyński (Gorzeński) Jan h. Nałęcz
134 Gosiewski Maciej h. Slepowron
135 Gozimirski Franciszek h. Bończa
136 Grabiński Jan h. Pomian
137 Grabowski Andrzej-Teodor h. Zbiświcz
138 Gratta Franciszek h. Prawdzic
139 Greben h. Greben
140 Grocholski Remigian h. Syrokomia
141 Grochowski Fenicjan h. Junosza
142 Grudziński Melchior h. Grzymała
143 Grzymała Jakub h. Grzymała
144 Gulcz Joachim h. Gulcz
145 Gurowski Jan Wojciech h. Wczele
146 Gutowski h. Ciołek
147 Guttry Jerzy h. Sas
148 Haraburda Michał h. Abdank
149 Hiż Wilhelm h. Jeż
150 Hołownia Aleksander h. Hołownia
151 Hondorf Jan-Krzysztof h. Hondorf
152 Horain Jan h. Śreniawa
153 Hurko Aleksander h. Hurko
154 Hussarzewski Łukasz h. Prus I, Sas
155 Inaki h. własnego
156 Iskrzycki h. Poraj
157 Iwanicki Marcyan h. Pełnia
158 Jabłonowski Stanisław Jan h. Prus III
159 Janicki h. Rola
160 Jakubowicz Stanisław h. Topór
161 Jałowicki (Jełowicki) Dymitr h. Brama
162 Jankowski Kazimierz h. Nowina (otrzymał nobilitację sejmową 1674r.)
163 Jarocki Władysław h. Rawicz
164 Jarzyna Stanisław h. Trzaska
165 Jaskólski Wojciech h. Leszczyc
166 Jełowicki Krzysztof Dymitr h. Jełowicki
167 Jerzmanowski Wojciech h. Dołęga
168 Jesman Damian h. Korczak
169 Jeżowski Bartłomiej h. Jastrzębiec
170 Jordan Adam h. Trąby
171 Judycki Antoni h. Radwan
172 Jundziłł Krzysztof h. Łabędź
173 Juraha Piotr-Samuel h. Kotowicz
174 Kalinowski Jakub (Kaliniwa) h. Kalina
175 Kalkstejn h. Kos
176 Kamieniecki Michał h. Piława
177 Kamieński Paweł h. Ślepowron
178 Karczewski Tomasz h. jasieńczyk
179 Karnicki Jan h. Kościesza
180 Karski Stanisław h. Jastrzębiec
181 Karwosiecki Jan h. Lubicz
182 Karwowski Józef h. Pniejnia
183 Kaszewski Zacharyasz h. Janina
184 Kątski Marcin h. Brochwicz
185 Kiełpsz Jerzy h. Poraj
186 Kierzkowski Aleksander, Jan, Mikołaj h. Krzywda
187 Kimbar Krzysztof h. Sienkiewicz
188 Kleszczyński Maciej h. Gryf
189 Knieziewicz Piotr h. Murdelio
190 Knobolsdorf h. Knobolsdorf
191 Kobocki (Koboski) h. Gissa
192 Kociełł Michał Bogusław h. Pelikan
193 Kołaczkowski Hieronim h. Adbank
194 Kołakowski Antoni h. Kościesza
195 Kołłątaj Piotr (Kołłątaj) h. Kotwica
196 Kołyszko Józef h. Denis
197 Komar Michał h. Komar
198 Komorowski Michał h. Korczak
199 Konarski Jerzy h. Gryf
200 Koniecpolski Jan h. Pobóg
201 Kończa Mateusz h. Ogończyk
202 Kondratowicz Kazimierz Władysław h. Syrokomia
203 Konopacki Jan Oktawian h. Odwaga
204 Konopka Andrzej, Wojciech h. Nowina
205 Kopeć Mikołaj Kazimierz h. Kroje
206 Korabiowski Stanisław h. Radwan
207 Korf Marcin h. Gozdawa
208 Korsak Jan h. Korsak
209 Korczyński Franciszek h. Topór
210 Korycki Samuel Jan h. Prus I
211 Korytko Krzysztof, Mikołaj h. Jelita
212 Korzeniowski Mikołaj h. Nałęcz
213 Kos Jan h. Kos
214 Kosiłowski Jan h. Jastrzębiec
215 Kossakowski Mikołaj h. Ślepowron
216 Kościałkowski Jerzy h. Syrokomia
217 Koścuszko Franciszek h. Roch III
218 Kotarski Tomasz h. Pniejnia
219 Kotliński Jerzy h. Ogończyk
220 Koziełł-Poklewski Jan h. Koziełł
221 Kozietulski Jan h. Abdank
222 Kozuchowski Aleksander h. Doliwa
223 Krasicki Jerzy, Kazimierz h. Rogała
224 Krasiński Jan Bonawentura Wojciech h. Ślepowron
225 Krauser (Krauze) h. Krauser
226 Krejcz Andrzej h. Kreutz
227 Krogulecki Stanisław h. Junosza
228 Krosnowski Jan h. Junosza
229 Kryński Jakub h. Przeginia
230 Krzeczewski (Krzeczowski) (Krzeszowski) Samuel h. Kroje
231 Kubicki Stefan h. Księżyc i Miecz
232 Kulczycki Jerzy Franciszek h. Sas
233 Kulesza Aleksander h. Ślepowron
234 Kunicki Józef Maciej h. Kunicki
235 Lanckoroński Franciszek h. Zadora
236 Lasocki Jan Franciszek, Antoni h. Dołega
237 Lasocki h. Szeliga
238 Leodóchowski Felicjan Stefan, Kazimierz h. Szaława
239 Lenkiewicz Marcin h. Pobóg
240 Leski Stanisław h. Dołega
241 Lasocki h. Szeliga
242 Leżeński Jacek h. Nałęcz
243 Lichtfuss Henryk h. Niedźwiedź
244 Lipnicki Stanisław h. Hołobog
245 Lipowski h. Ciołek
246 Lipski Aleksander Feliks, Jan h. Grabie
247 Loszkowski h. własnego
248 Lubieniecki Jan Paweł h. Rola
249 Lubieński Wojciech h. Doliwa
250 Lubomirski Hieronim-Augustyn, Franciszek, Józef, Stanisław Herakliusz h. Średniawa
251 Łużecki Stanisław-Karol h. Lubicz
252 Lada Andrzej h. Łada
253 Łagoda h. Łada
254 Łasko h. Leliwa
255 Łaszcz Aleksander h. Prawdzic
256 Łaziński (Łaźniński) Zacharjasz, Stanisław h. Jelita
257 Łącki Eljasz, Jan h. Korzbog
258 Łączyński Andrzej, Florian h. Nałęcz
259 Łęski Wojciech h. Janina
260 Łoś Władysław h. Dabrowa
261 Łuszczewski Bazyli h. Nałęcz
262 Łużecki Karol-Stanisław h. Lubicz
263 Madaliński Kazimierz h. Larisa
264 Makowiecki Łukasz Franciszek, Rafał h. Pomian
265 Malczewski Michał h. Tarnawa
266 Maligni Louis Cmt. Se la Grange d’Arquien h. Arquien
267 Maliszewski Michał h. Godziemba
268 Małachowski Franciszek h. Nałęcz
269 Massalski Jerzy h. Massalski
270 Matczyński Marek h. Jastrzębiec
271 Makolski Piotr-Antoni h. Gryf
272 Medeksza Dominik h. Lis
273 Mężyński h. Kościesza
274 Miączyński Atanazy, Andrzej, Stanisław h. Suche Komnaty
275 Michajłowicz h. Ciołek
276 Mickiewicz Dawid h. Nałęcz
277 Midasiński Franciszek h. własnego
278 Mielżyński Maciej h. Nowina
279 Mieszkowski (Myszkowski) h. Junosza
280 Miękicki Jan h. Trzy Trąby
281 Miklaszewski Hieronim h. Ostoja
282 Mikorski Franciszek h. Poraj
283 Minor Kazimierz h. Półksiężyc
284 Mleczko Piotr h. Doliwa
285 Młocki Stanisław h. Prawdzic
286 Mniszek Józef h. Poraj
287 Modrzejowski Krzysztof, Andrzej h. Ostoja
288 Modrzewski Andrzej h. Rola
289 Modzelewski h. Pawężą
290 Mokronowski Kazimierz h. Bogorja
291 Moraczyński Jan h. Gozdawa
292 Morawski Stanisław h. Nałęcz
293 Morski Zygmunt h. Topór
294 Morsztyn Andrzej, Plorian, Michał, Stanisław, Władysław h. Leliwa
295 Morykonin Pucyni Scypion h. Morykoni
296 Mostowski Bohdan h. Dołęga
297 Moszyński Michał, Marcin, Stanisław h. Nałęcz
298 Mościcki Walenty h. Ślepowron
299 Motowidło Samuel h. Prus I
300 Możejko Aleksander h. Łabędź
301 Mroczek Władysław h. Średniawa
302 Mycielski Andrzej h. Dołęga
303 Myszkowski Jan, Stanisław, Adam h. Jastrzębiec
304 Myśliszewski Jan Antoni h. Jastrzębiec
305 Nadolski Stanisław h. Roch I
306 Nahujowski Józef h. Starykoń
307 Nakwaski Stanisław h. Prus III
308 Naramowski Walerian h. Łodzia
309 Narbutt Franciszek h. Trąby
310 Naruszewicz Kazimierz h. Wadwicz
311 Nasiłowski Franciszek h. jastrzębiec
312 Nicki Stefan h. Radwan
313 Niczyj Bazyli h. Pobóg
314 Niedziałkowski Ignacy h. Rawicz
315 Niedźwiecki Stefan h. Ogończyk
316 Niegolewski Maciej h. Grzymała
317 Nielepiec Andrzej h. Prus I
318 Niemcewicz-Ursyn Andrzej h. Rawicz
319 Niemierzyc Stefan h. Klamry
320 Niemojowski Maciej h. Szaliga
321 Niepokojczycki Jan h. Pociej
322 Niesiołowski Kazimierz Ignacy h. Korzbog
323 Niewiarowski Jan h. Półkozic
324 Niszczycki (Niszczewski) Paweł h. Prawdzic
325 Nosarzewski Wojciech h. Dołęga
326 Nowoszycki Samuel h. Nowina
327 Oborski Karol h. Roch I
328 Obuchowicz Michał Teodor h. Obuchowicz
329 Odolski Jan-Kazimierz h. Korwin
330 Odrowąż (Milżecki) Michał h. Odrowąż
331 Odrowąż-Pieniążek Jan Chryzostom, Seweryn h. Odrowąż odm.
332 Odrowąż-Wysocki Ignacy h. Odrowąż
333 Odyniec Kazimierz h. Odyniec
334 Ogiński Jan z Kozielska h. Brama
335 Okuń Maciej h. Belina
336 Okuszko Hieronim Kazimierz h. Radwan
337 Olizar-Wołczkiewicz Adam h. Chorągwie Kmitów
338 Olszewski Stefan h. Ślepowron
339 Olszowski Hieronim-Marcin h. Prus II
340 Opaliński Stanisław z Bnia, Piotr, Jan h. Łodzia
341 Oraczewski Adam h. Śreniawa
342 Orański Aleksander h. Kościesza
343 Orda Samuel h. Ostoja
344 Orlik h. Nowina
345 Orłowski Dominik z Jampola h. Lubicz
346 Orzeszko Kazimierz Stanisław h. Korab
347 Oskierko Piotr h. Murdello
348 Ossoliński Jerzy h. Topór
349 Ostrowski Jan II h. Rawicz
350 Ośmiałowski Jakub h. Traby
351 Oziembłowski Stanisław h. Radwan
352 Pac Mikołaj h. Gozdawa
353 Pakaszewski (Pakoszewski) h. Radwan
354 Pakosz Jan h. Prawdzic
355 Papieski Paweł h. Gryf
356 Pasek Jan h. Doliwa
357 Paszkowski Michał Konstanty h. Zadora
358 Pawsza Mikołaj h. Leliwa
359 Pełka Krzysztof h. Janina
360 Piechowski Łukasz h. Monsztern
361 Piekarski Piotr h Topór
362 Pietruski Marcin h. Starykoń
363 Piłsudzki Aleksander h. Kościesza odm.
364 Pisanka Szymon h. Prus III
365 Plaster Jan Andrzej h. Broel-Plater
366 Plichta Teodor h. Półkozic
367 Pociej Ludwik h. waga
368 Poetrykowski Hieronim h. Paprzyca
369 Podlewski Bazyli Stanisław h. Poraj
370 Podlodowski Mikołaj h. Janina
371 Podolski Franciszek h. Nałęcz
372 Podlski Józef h. Junosza
373 Polanowski Aleksander h. Pobóg
374 Połubiński Konstatnty Eustachy, Krzysztof h. Jastrzębiec
375 Poniatowski Franciszek h. Ciołek
376 Poniński Władysław h. Łodzia
377 Potocki Samuel h. Janinia
378 Potocki Aleksander, Feliks, Bogusław, Stanisław, Andrzej, Dominik h. Piława
379 Potulicki Jan-Jakub h. Grzymała
380 Pożniak Stanisław h. Poźniak
381 Prażmowski Wojciech, Samuel h. Belina
382 Proski Samuel h. Samson
383 Prozor Jan h. Prozor
384 Prusinowski Jakub, łukasz h. Topór
385 Pruszkowski Piotr, Jan Henryk h. Łzawa
386 Przeciszewski Stanisław h. Grzymała
387 Przezdziecki Krzysztof h. Roch III
388 Przyborowski Adam h. Abdank
389 Przybysławski Kazimierz h. Lubicz
390 Przyjemski Władysław h. Rawicz
391 Przyłuski Aleksander h. Ślepowron
392 Pułaski Franciszek h. Ślepowron
393 Puzyna Andrzej z Kozielska h. Oginiec
394 Raczkowski Adam h. Prus I
395 Raczyński Piotr h. Nałęcz
396 Radecki Mikołaj h. Godziemba
397 Radliński adam h. Gryf
398 Radomicki Stefan h. Kotwicz
399 Radoński Adam h. Łada
400 Radziejewski Michał h. Junosza
401 Radzimiński Maciej h. Lubicz
402 Radziwiłł Stanisław h. Trąby
403 Rahoza Dymitr h. Śreniawa
404 Rapp (Rappe) Ernest h. Rappe
405 Raczkowski h. Leliwa
406 Rey-Wrzoniec Władysław h. Oksza
407 Reyten Michał h. Reyten
408 Rodziewicz Marcin h. Łuk Napięty
409 Rohulski h. własnego
410 Rokosz Samuel h. Ostoja
411 Rokitniki Jakub h. Nałęcz
412 Romer Szymon Maciej h. Jelita
413 Romer Mateusz Maciej h. własny
414 Ronczkowski Jan h. Leliwa
415 Rościszewski jakub h. Junosza
416 Rosochacki Roman h. Prus I
417 Rostworowski Andrzej, Hyacent h. Nałęcz
418 Rotasryusz Jan Wilhelm h. Gryf
419 Rozdrażewski Jan Franciszek h. Doliwa
420 Rozwadowski Urban, Maciej h. Trąby
421 Rubinkowski Wojciech, Hieronim, Ambroży, Jakub h. Poraj
422 Rudnicki Stanisław h. Lubicz
423 Rudomina Dusiacki Tomasz h. Traby
424 Rudzki Walenty h. Wąż
425 Rulikowski Stanisław Michał h. Korab
426 Rupniewski Wojciech h. Śreniawa
427 Ruszczyc Jerzy Roman h. Poraj
428 Rutkowski h. Bończa
429 Rybiński Jan h. Radwan
430 Rykowski Aleksander h. Doliwa
431 Rymsza Wincenty h. Gozdawa
433 Rzecki h. Śreniawa
434 Rzewuski Michał Florian h. Krzywda
435 Rzyszczewski Kazimierz h. Pobóg
436 Sakowicz Jan h. Korwin
437 Sanguszko Kazimierz Józef, Jan Władysław h. Pogonia
438 Sapieha Franciszek, Mikołaj h. Lis
439 Sarnowski h. Jastrzebiec
440 Sawicz Stanisław h. Sulima
441 Scipion de Campo Jan h. Scipion
442 Semen h. Radwan
443 Sedzimir Franciszek h. Ostoja
444 Sielawa Paweł h. Sielawa
445 Siemaszko Tomasz z Dobratyna h. Łabedź
446 Siemianowicz Andrzej h. Radwan
447 Siemianowski Kacper Teodor, Andrzej h. Grzymała
448 Siemieński Adam h. Dąbrowa
449 Siemieński Konstanty h. Dębno
450 Siemiginowski Jerzy h. Sas
451 Sieniawski Adam, Mikołaj Hieronim h. Leliwa
452 Silnicki h. własnego
453 Sierakowski Andrzej, Jan h. Ogończyk
454 Siesicki-Dowmunt Michał h. Bawołagłowa
456 Skarżyński h. Bończa
457 Skirmunt Walenty Stanisław h. Godziemba
458 Skoraszewski Wład. Michał h. Abdank
459 Skotnicki Michał h. Bogoria
460 Sławogórski Szymon h. Kościesza
461 Słuszka Józef Bogusław h. Ostoja
462 Smarzewski Wojciech h. Prawdzic
463 Sobieski Jakub, Jan h. Janina
464 Sobieszczański Walerjan h. Nałęcz
465 Sobolewski (Sobolowski) Stefan h. Ślepowron
466 Sokolnicki Piotr h. Nowina
467 Sołłohub Jan h. Syrokomia
468 Sołtan Hieronim Władysław h. Sołtan
469 Sołtyk Remigiusz h. Sołtyk
470 Sopoćko Stanisław Aleksander h. Syrokomla
471 Sowiński Walenty h. Sowa
472 Stadnicki Wiktoryn h. Średniawa
473 Stanecki h. własnego
474 Staniszewski Szczęsny h. Pobóg
475 Starorypiński Walenty h. Łodzia
476 Stawski Jerzy h. Belina
477 Steblecki Andrzej h. Ostoja
478 Stetkiewicz Marcjan h. Kościesza
479 Stępkowski Wojciech h. Junosza
480 Stoliński h. Kos
481 Struś Andrzej h. Korczak
482 Strzałkowski Hieronim, Remigian h. Prawdzic
483 Strzembosz Filip Marcin h. Jastrzębiec
484 Strzemeski Jan h. Lubicz
485 Suchodolski Franciszek h. Pobóg
486 Suffczyński Kazimierz h. Szeliga
487 Sulistrowski Michał h. Lubicz
488 Suski Paweł h. Pomian
489 Syruć Krzysztof h. Doliwa
490 Szadurski Jakub h. Ciołek
491 Szak Wojciech h. Szak
492 Szawłowski Tomasz h. Sulima
493 Szczuka Wacław, Antoni Stanisław h. Grabie
494 Szczurowicki Jan h. Korab
495 Szczytt Niemirowicz Krzysztof Benedykt h. Jastrzębiec
496 Szeluta Teodor h. Kalwarja
497 Szembek Franciszek h. Szembek
498 Szemioth Mikołaj Kazimierz h. Łabędź
499 Szepielowski Aleksander h. Ślepowron
500 Szeptycki Teodor h. Szeptycki
501 Szołdrski Jan Klemens h. Łodzia
502 Szrem h. Szeptycki
503 Szujski Jerzy h. Pogonia
504 Szukszta Jan Stanisław h. Pobóg
505 Szumlański Damian h. Korczak
506 Szumski Kazimierz h. Jastrzębiec
507 Szyszko Jan h. Dołęga
508 Sliwicki Józef h. Jelita
509 Slizien Stefan h. Ślizien
510 Świderski Stanisław h. Ślepowron
511 Świdziński Andrzej h. Półkozic
512 Święcicki h. Krzywda
513 Świecki Jan Antoni h. Ślepowron
514 Świejkowski Szymon h. Trzaska
515 Świrski Jan h. Szaława
516 Taczanowski Andrzej h. Jastrzebiec
517 Talenti Tomasz h. Łabędź
518 Talwosz-Siczkiewicz Andrzej h. Łabedź
519 Tański Mateusz h. Nałęcz
520 Tarło Stanisław z Tęczyna h. Topór
521 Tatomir h. Sas
522 Taube h. Taube
523 Telatycki h. Belina
524 Tetwin Jan Kazimierz h. Karp
525 Tęgoborski Stanisław h. Śreniawa
526 Tołłoczko Andrzej h. Pobóg
527 Tomicki Konstanty h. Łodzia
528 Trepka-Nekanda Kacper h. Topór
529 Trzciński Adam, Mikołaj, Andrzej, Franciszek, Józef h. Ślepowron
530 Trzebuchowski Jan h. Ogończyk
531 Trzecieski Jan Wojciech h. Strzemię
532 Tuchołka Jan Franciszek h. Korzbóg
533 Tuczyński Stanisław h. Tuczyn
534 Tur Stanisław h. Kownia
535 Turkułł Bazyli h. Ostoja
536 Tyszkiewicz Eustachy, Teodor, Władysław h. Leliwa
537 Tytinghof h. Tytinghof
538 Tyzenhauz Andrzej h. własnego
539 Ubysz Marcin h. Cholewa
540 Uleniecki Florian h. Przerowa
541 Umiastowski h. Pierzchała Roch III
542 Umiński Kazimierz h. Cholewa
543 Uniechowski Bogusław h. Przestrzał
544 Urbanowski Jan h. Prus I
545 Urbański Wojciech Jan h. Nieczuja
546 Usakowski h. Drogomir
547 Ustrzycki Jan h. Przestrał
548 Uwiliński Marcin h. Rogata
549 Walewski Konstanty h. Roch I
550 Wapowski Konstanty Zefiryn h. Nieczuja
551 Warszycki Aleksander h. Ślepowron
552 Wasilkowski Michał h. Korczak
553 Ważyński h. Abdank
554 Wąsowicz Marcin h. Łabędź
555 Wąż Samuel h. Ślepowron
556 Wereszczaka Paweł h. Lis
557 Wernikowski h. Łada
558 Wessel Stanisław h. Rogala
559 Wegleński Andrzej h. Średniawa
560 Wielhorski Jan Kazimierz Jerzy h. Kierdeja
561 Wielopolski Franciszek, Jan h. Starykoń
562 Wieszczycki Adam h. Grzmała
563 Wilczek Paweł h. Mądrostki
564 Wilczkowski Władysław h. Jelita
565 Wilga Balcer h. Starykoń
566 Wilkoński Michał h. Odrowąż
567 Wisłouch Franciszek h. Odyniec
568 Wiśniowiecki Konstanty h. Korybut
569 Wiśniowski Andrzej h. Prus I
570 Włostowski Maciej h. Ciołek
571 Wodzicki Maciej, Wawrzyniec, Michał h. Leliwa
572 Wojakowski h. Brochwicz
573 Wojciechowski Stanisław h. Korab
574 Wojna Jan h. Trąby
575 Wojniłłowicz Florjan h. Syrokomla
576 Wolff h. Wolff
577 Wolski Jan h. Ogończyk
578 Wolski h. Belina
579 Wołodkowicz Teodor (Wołodkiewicz) h. Radwan
580 Wołodźko (Wołoczko) Mikołaj h. Kościesza
581 Wołłowicz Wincenty h. Bogorja
582 Woronicz Andrzej Konstanty h. Pawęża
583 Wronowski Aleksander h. Topór
584 Wybranowski Marcin h. Poraj
585 Wyszyński Stanisław h. Trzywdar
586 Wyżycki Jan h. Osmorog
587 Zabiełło Samuel h. Topór
588 Zabokrzycki h. Ulanicki
589 Zahorowski Jan Stanisław h. Chomąto
590 Zakrzewski Jan h. Wyszygota
591 Zaklika Władysław h. Topór
592 Zakrzewski Jan h. Wyszygota
593 Załęski Jan Stanisław h. Chomąto
594 Załuski Hieronim h. Junosza
595 Zamoyski Marcin, Marek, Kazimierz h. Jelita
596 Zaranek-Horbowski Kazimierz h. Korczak
597 Zassowski Jan h. Strzemię
598 Zawisza Mikołaj h. Strzemię
599 Zawisza Kazimierz, Szymon h. Łabedź
600 Zbąski Jan, Bogusław h. Nałęcz
601 Zbierzchowski Zygmunt h. Grzymała
602 Zbrożek Jerzy Michał h. Poraj
603 Zienowicz-Deszpot Krzysztof h. Deszpot
604 Zglinicki Wojciech h. Prus III
605 Zieliński Walenty h. Świnka
606 Zieliński Władysław h. Ciołek
607 Zielonka Paweł h. Jastrzębiec
608 Złotnicki Mikołaj h. Nowina
609 Żaba Antoni Mikołaj h. Kościesza
610 Żabicki Andrzej h. Prawdzic
611 Żaboklicki Nikodem h. Roch I
612 Żółtkowski Wojciech h. Ogończyk
613 Żórawski Krzysztof h. Trzaska
_____________________
Powyższy tekst stanowi fragment książki Radosława Sikory "Husaria pod Wiedniem 1683.

Nazwiska odimienne

Nazwiska odimienne

Takie formy nazwisk można było spotkać głównie na obszarze Wielkopolski, Kujaw, Mazowsza południowego i północnego do I poł. XIXw.

Poszukiwania genealogiczne powinny uwzględniać takie modyfikacje nazwiska i zmiany, które mogą być charakterystyczne dla jednej rodziny.

Np. mamy wywód genealogiczny od Józefa do Walentego przez 4 pokolenia. Józef był s. Antoniego, wnukiem Rocha, pwnukiem Mateusza i ppwnukiem Walentego.

Nazwiska poszczególnych rodzin wyglądały następująco: Józef Antosiak (bo s. Antoniego) -> Antoni Rosiak (bo s. Rocha) -> Roch Matusiak (bo s. Mateusza) -> Mateusz Walczak (bo s. Walentego)

Wnioski: Jedna rodzina, a w drzewie 4 pokoleń cztery różne nazwiska;

Żr. Prace Językoznawcze, rocznik 1999, T.1 s.89-95 "Nazwiska odimienne mieszkańców Mławy w latach 1660-1744"

Nazwisko	Odmiany	Forma żeńska	Syn/Córka
Adamczak	Adamiak	Adamówna	Adama
Aleksiak	Aleksik		Aleksandra
Andrzejak	Jędrzejak		Andrzeja
Antczak	Antosiak		Antoniego
Augustyniak	Auguściak		Augustyna
Bala			Baltazara
Balcerzak		Balcerzówna	Baltazara
Banaś	Banasik	Banasiówna	Benedykt
Bartosiak	Bartosik		Bartłomieja, Bartosza
Bazylak	Bazylczak		Bazylego
Bieniak	Bienasik		Benedykt
Błasik	Błaszczyk		Błażeja
Błażejak			Błażeja
Dawidziak			Dawida
Dioniziak			Dionizego
Dominiak		Dominiakówna	Dominika
Eustasiak			Eustachy
Fabiańczyk	Fabiak		Fabiana
Fedorczyk		Fedorówna	Teodora
Feliksiak	Felczak?		Feliksa
Filipiak	Filipczak		Filipa
Florczak			Floriana
Franczak		Franczakówna	Franciszka
Fr±cak			Franciszka
Frydrych			Fryderyka
Grzegorzak	Gregorczyk	Grzegorzówna	Grzegorza
Idzczak	Idziak		Idziego
Ignaczak			Ignacego
Jakubczak	Jakubiak	Jakubówna	Jakuba
Janiak	Janasik	Janasówna	Jana
Jasiak		Jasówna	Jana
Jochimczak	Jachimiak		Joachima
Józwiak	Józwik		Józefa
Jurasik	Jurczak		Jerzego, Grzegorza
Jurczak			Jerzego
Kacprzak	Kasprzyk		Kacpra
Karolczak	Karolak	Karolówna	Karola
Krysiak			Krzysztofa
Krystaianiak	Krystyńczak		Krystiana
Kubiak			Jakuba
Ludwiczak	Ludwiniak		Ludwika
Łukasiak	Łukasik	Łukaszówna	Łukasza
Maciejak	Maciejczak	Maciejówna	Macieja
Maćczak	Matczak		Macieja
Małek			Małomira
Małysiak			Małysza
Maniak			Mariana
Mańka		Maniówna	Mariana
Marcelak	Marcelik		Marcelego
Marciniak		Marcinówna	Marcina
Marczak			Marka
Matuszak	Matusiak, Matusik	Matusówna	Mateusza
Michalczak		Michałówna	Michała
Mikołajak	Mikołajczak		Mikołaja
Olech	Olesiak	Olesiówna	Aleksandra
Pawlak	Pawelczak	Pawłówna	Pawła
Pawlik			Pawła
Połciak			Swiętopełka
Przybysz			Przybysław
Rafalczak			Rafała
Rosiak	Roszak	Rosówna	Rocha
Seweryniak			Seweryna
Siemoniak			Ziemowita
Sobek	Sobczak		Sebastiana
Stasiak		Stasiówna	Stanisława
Stefaniak			Stefana
Szczepaniak	Szczepanik		Szczepana
Szymaniak			Szymona
Teodorczak	Teodorak		Teodora
Tomasik		Tomasówna	Tomasza
Tomczyk	Tomasiak		Tomasza
Urbaniak		Urbanówna	Urbana
Walasek			Walentego
Walenciak	Walczak?		Walentego
Walesiak			Walerego
Waleziak			Walentego
Wawrzyniak	Wywrzyńczak		Wawrzyńca
Wiciak		Wiciówna	Wincenta?
Wiktorzak			Wiktora
Witczak	Witasik		Wita
Witek			Witosława
Wójcik	Wojtasik	Wojtówna	Wojciecha
Zych			Zygmunta

Szlachta wylegitymowana w KP

SZLACHTA WYLEGITYMOWANA W KRÓLESTWIE POLSKIM W LATACH 1836-1861

w opracowaniu Elżbiety Sęczys
przygotował do druku Sławomir Górzyński

WYDAWNICTWO DiG Warszawa 2000
Poniżej zamieszczony jest wstęp i indeks nazwisk wydawnictwa:
Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych
i Polskiego Towarzystwa Heraldycznego

Wydanie oryginalne z 1851 r. Spis szlachty KP

WSTĘP

Publikacja niniejsza jest zarówno międzyzespołową pomocą archiwalną do akt dotyczących wywodów genealogicznych szlachty Królestwa Polskiego z lat l. 1836- 1861 przechowywanych w zasobie Oddziału II Archiwum Głównego Akt Dawnych, jak i opracowaniem naukowym uwzględniającym występujące między nimi powiązania merytoryczne. Grupuje bowiem i systematyzuje informacje dotyczące poszczególnych osób i rodzin rozproszonych w spuściźnie aktowej II Rady Stanu, Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, Deputacji Szlacheckiej i Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej, Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i zachowanej szczątkowo Heroldii Królestwa Polskiego, a więc urzędów, które prowadziły w latach 1836-1861 weryfikację szlachty w Królestwie Polskim '. W założeniu swym ma nie tylko ułatwić badaczowi dotarcie do interesujących go materiałów genealogicznych, ale też stanowić pewne uzupełnienie do herbarzy A. Bonieckiego, doprowadzonego do litery M i S. Uruskiego, kończącego się na literze R, rozszerzając ujęte w nich hasła, a w niektórych przypadkach korygując podane w nich błędne informacje .

Obowiązek legitymacyjny nakładało na szlachtę w Królestwie Polskim wydane ukazem cesarskim z 25 VI (07 VII) 1836 „prawo o szlachectwie", oparte na analogicznej ustawie obowiązującej od maja 1832 r. w Cesarstwie Rosyjskim .W założeniu prawodawcy miało ono nie tylko przywrócić szlachcie rodowej należne jej prawa, ale tez umożliwić osobom zasłużonym w administracji lub wojsku uzyskanie tytułu szlachcica dziedzicznego lub osobistego. Prawo ubiegania się o szlachectwo dziedziczne przysługiwało wojskowym w służbie czynnej w stopniu oficerskim i urzędnikom sprawującym urząd cywilny IV klasy. Szlachectwo osobiste natomiast mogli nabywać wojskowi, którzy otrzymali stopień oficerski w chwili zwolnienia ze służby, a także urzędnicy państwowi X klasy. Niezależnie od posiadanej klasy czy rangi można było uzyskać każdy rodzaj szlachectwa „w drodze laski najwyższej".
Prawo o szlachectwie zabezpieczało również tytuły posiadane pod warunkiem ich udowodnienia według kryteriów zakreślonych art. l 7 rzeczonego Prawa.
Podstawowym dowodem stanu był dyplom panującego lub Konstytucje Sejmowe nadające szlachectwo lub herb, przedstawione w oryginale lub kopii wyjętej z akt Metryki Koronnej i Litewskiej, kopii lub odpisu sporządzonego z Yoluminum legum, Dziennika Praw Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Za dowód szlachectwa uważano tytuł księcia, hrabiego lub barona, o ile prawa do jego używania rozpatrzone były uprzednio przez b. Senat Królestwa Polskiego, a osoba legitymująca się lub jej przodek zostali wymienieni na Najwyżej Zatwierdzonej Liście z 1824 r.
Dopuszczano także jako dowody stanu dokumenty stwierdzające, ze legitymujący się lub osoba, od której wywodził swoje pochodzenie, była przed r. l795 dygnitarzem koronnym, członkiem Senatu lub Izby Poselskiej, sprawowała poselstwo przy zagranicznych dworach, była odznaczona orderem Orła Białego lub Św. Stanisława bądź przed r. l775 posiadała „zupełnym prawem własności" jedną całą wieś. W tym ostatnim przypadku dowodem był wyjęty z ksiąg grodzkich i ziemskich lub Metryki Koronnej akt kupna wsi bądź jej sprzedaży, cesji, darowizny, intromisji, dekret zjazdowy, akt działów familijnych, a nawet późniejszy wyciąg z hipoteki pruskiej, o ile uwierzytelniał wcześniejsze posiadanie.
Prócz tego szlachectwo mogło być uznane w razie udowodnienia, ze osoba ubiegająca się o nie miała stopień oficera polskiego (od kapitana w górę) w r. 1815 lub później weszła w skład wojsk Królestwa Polskiego i nie uczestniczyła w powstaniu.Przedstawione powyżej kryteria legitymacyjne zliberalizowano postanowieniem cesarskim z 9 (21) XII 1839 r. Dopuszczało ono jako dowód stanu piastowanie urzędu ziemskiego (a nie tylko koronnego), a listę 51 uznanych urzędów ułożoną przez A. Walewskiego ogłosiła Heroldia w prasie . W myśl wspomnianego ukazu wystarczyło odtąd udowodnić posiadanie wsi przed r. l 795 (a nie l 775), a wszelkie wątpliwości w dokumentach, czy chodzi o całą czy jej część, miano tłumaczyć na korzyść legitymującego się.

Rozpatrywanie i opiniowanie przedstawianych dowodów szlachectwa powierzono na mocy art. 51 -55 prawa o szlachectwie Heroldii Królestwa Polskiego utworzonej przy Radzie Stanu oraz w II instancji samej Radzie Stanu pod nadzorem namiestnika .Jednocześnie dekretem cesarskim z 25 VI (7VII) 1836 r. zlikwidowano działający w Warszawie od 1832 r. Tymczasowy Komitet do Rozpoznawania Szlachectwa, a jego akta przekazano do Heroldii Królestwa Polskiego. Ta w myśl prawa o szlachectwie miała składać się z jednego Wydziału Stałego i kilku tymczasowych tworzonych według potrzeb. W skład każdego wydziału wchodził prezydujący i trzech członków mianowanych przez namiestnika. Podstawowe obowiązki Heroldii spoczywały na Wydziale Stałym, powołanym przez namiestnika na posiedzeniu Rady Stanu z l l (23) VII 1836 r. Prezesem Heroldii mianowany został członek Rady Stanu hr. Aleksander Colonna Walewski, a członkami nadzwyczajny radca stanu hr. Ignacy Komorowski, były pułkownik Michał Sobieski i referendarz stanu Chyliczkowski, któremu powierzono funkcję dyrektora kancelarii . Organizację Kancelarii Heroldii, zakres jej obowiązków i prerogatyw określała instrukcja opracowana na podstawie art. 54 prawa o szlachectwie i zatwierdzona przez Radę Stanu l IX 1836 r. Wydział Stały dzielił się na 3 sekcje, z których każda kierowana była przez jednego z ich członków, wyznaczonych przez prezesa Heroldii. Sekcja I rozpatrywała dowody szlachectwa dziedzicznego nabytego zarówno przed ogłoszeniem, jak i po ogłoszeniu prawa, wydawała świadectwa i przygotowywała dyplomy. Sekcja II opiniowała wnioski o przyznanie szlachectwa osobistego, układała „Herbarz" oraz prowadziła trzy rodzaje ksiąg szlacheckich: l. księgi szlachty dziedzicznej, która posiadała szlachectwo przed ogłoszeniem prawa; 2. księgi szlachty dziedzicznej, która nabyła szlachectwo po ogłoszeniu prawa; 3. księgi szlachty osobistej. Sekcja III czuwała przede wszystkim nad prawidłowym biegiem postępowania kancelaryjnego. Posiedzenia ogólne Heroldii odbywały się trzy razy w tygodniu. Rozpatrywano i opiniowano na nich dowody szlachectwa składane przez osoby starające się o zatwierdzenie tytułu. Sprawy oddalone z powodu braku podstaw miały znaczenie orzeczeń odmownych i ostatecznych. Wnioski rozpatrzone przez Heroldię pozytywnie były wraz z protokołami jej posiedzeń i aktami dowodowymi przedstawiane do zatwierdzenia II Radzie Stanu, do której zgodnie z art. 66-68 prawa o szlachectwie należało właściwe przyznanie szlachectwa.
W r. 1841 w związku ze zniesieniem II Rady Stanu jej kompetencje jako władzy nadrzędnej w stosunku do Heroldii przejęło Ogólne Zebranie Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu . Nie pociągało to za sobą zmian ani w organizacji wewnętrznej Heroldii, ani w jej stosunkach z władzą nadrzędną, na zlecenie której Wydział Stały Heroldii nadal dokonywał wpisów stron do właściwej księgi szlacheckiej oraz wystawiał dyplomy i świadectwa przesyłane następnie osobom zainteresowanym za pośrednictwem podległych mu deputacji szlacheckich. Te ostatnie utworzone zostały przy komisjach wojewódzkich (od r. 1837 rządach gubernialnych) na mocy art. 69-78 prawa o szlachectwie. W ich skład wchodził prezes Komisji Wojewódzkiej jako prezes Deputacji wraz ze wszystkimi jej członkami, prezes i prokurator Sądu Kryminalnego i Trybunału Cywilnego oraz osoby stanu szlacheckiego powołane przez namiestnika, po jednej z każdego obwodu. Deputacje szlacheckie miały własne kancelarie, których organizację, zakres kompetencji i odpowiedzialności określała instrukcja Heroldii z 5 (17) XI 1836 r. Wpływały do nich podania petentów ubiegających się o przyznanie szlachectwa dziedzicznego „z mocy prawa" i szlachectwa osobistego oraz prośby szlachty zweryfikowanej o wpisanie dzieci do gubernialnych ksiąg genealogicznych. Podania stron, z wyjątkiem adresowanych do rąk własnych prezesa, otwierał dyrektor kancelarii i przekazywał prezesowi do wyznaczenia referenta. Następnie podania te wciągał do Dziennika Głównego dziennikarz, do którego też należało sprawdzenie załączników z podaną do nich specyfikacją. Rozpatrzone przez referentów sprawy wnoszone były w kolejności wpływu na posiedzenie Deputacji. Priorytet w załatwianiu miały prośby osób odbywających służbę wojskową i rodzin pragnących umieścić synów w wojsku lub instytucjach wojskowych.Posiedzenia Deputacji odbywały się w miarę potrzeby, w terminie wyznaczonym przez prezesa i z liczbą członków nie mniejszą niż pięciu. Decyzje podejmowano większością głosów, a od orzeczeń odmownych stronom przysługiwało prawo odwołania się do Heroldii władnej je uchylić. Podania stron, które uzyskały akceptację Deputacji, przedstawiano do zatwierdzenia Heroldii Królestwa Polskiego, a następnie z jej upoważnienia dokonywano wpisów do właściwej księgi szlacheckiej. Deputacje zobowiązane były prowadzić cztery rodzaje ksiąg szlacheckich: l. księgi szlachty dziedzicznej przed ogłoszeniem prawa; 2. księgi szlachty dziedzicznej po ogłoszeniu prawa; księgi szlachty osobistej; 4. księgi genealogiczne. Te dostarczone zostały im przez Heroldię w 196 oparafowanych egzemplarzach, z których cztery przeznaczone były na skorowidze, pozostałe, po dwie na każdą literę alfabetu, do każdego typu ksiąg szlacheckich. Wpisów do ksiąg dokonywano na posiedzeniu Deputacji. Obowiązywał przy tym zakaz dokonywania w księgach jakichkolwiek zmian i poprawek, a w razie pomyłki uwzględniano jedynie skreślenia omówione następnie w rubryce „uwagi".

W rezultacie kompetencje deputacji szlacheckich sprowadzały się do prowadzenia gubernialnych ksiąg szlacheckich i pośredniczenia między szlachtą z własnego terenu działania a Heroldią, przed którą bezpośrednio odpowiedzialne były za swoją działalność i z tej składały jej półroczne raporty.
W 1844 r. w ramach nowego podziału administracyjnego zmniejszono do pięciu liczbę istniejących guberni, co automatycznie spowodowało likwidację deputacji szlacheckich zniesionych guberni. Deputacja Szlachecka Guberni Warszawskiej przejęła wówczas akta i księgi Deputacji Szlacheckiej suprymowanej guberni kaliskiej.
Ukaz carski z 3 l V (12 VI) 1849 r., wydany w toku dalszego rozwinięcia prawa o szlachectwie, ustanowił urząd gubernialnych marszałków szlachty, którzy mieli odtąd, jako reprezentanci całego stanu szlacheckiego, przewodniczyć deputacjom szlacheckim oraz prowadzić działające przy nich kancelarie, przemianowane na kancelarie marszałków szlachty . Ich organizację, zakres czynności i odpowiedzialności określała instrukcja Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych, opracowana na polecenie namiestnika, a zatwierdzona przez Radę Administracyjną 23 XII l 849 (4 I l 850) . Nakładała ona na marszałków szlachty obowiązek zorganizowania kancelarii oraz dozór zwierzchni nad nią. Nadal pisma Heroldii wpływające do Kancelarii Marszałka Szlachty adresowane były na imię Deputacji Szlacheckiej, a wychodząca z nich korespondencja do Heroldii prowadzona była w jej imieniu. Gubernialni marszałkowie szlachty mianowani byli przez cara, na wniosek namiestnika, na okres 3 lat. Kompetencje ich, obok spraw związanych z prowadzoną legitymacją szlachecką, obejmowały obowiązki wynikające z reprezentowania szlachty zweryfikowanej swoich guberni wobec rządu. Te ostatnie sprowadzały się do dbania o poprawność stosunków tak między samą szlachtą, jak i w jej kontaktach z wsią, sprawowania kontroli nad wprowadzanym oczynszowaniem włościan, ingerowania na rzecz polubownego załatwiania sporów granicznych, propagowania zakładania magazynów zbożowych, inicjowania zbiórek na cele społeczne, wysuwania kandydatów na sędziów pokoju oraz prezydujących i członków rad szczegółowych opiekuńczych instytutów dobroczynnych z obowiązkiem wizytowania tych ostatnich. Na podstawie art. 18 ukazu carskiego z r. 1849 gubernialni marszałkowie szlachty otrzymali prawo wystawiania świadectw o stanie majątkowym, sposobie życia i sprawowania się szlachty.
Prawo o szlachectwie otwierało przed mieszkańcami Królestwa Polskiego możliwość wyjednania nobilitacji „w drodze łaski najwyższej", choć jego przepisy nie regulowały bliżej tej kwestii. Podania w tej sprawie petenci wnosili do Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, namiestnika lub samego cesarza. Wśród suplikantów byli przedstawiciele burżuazji bankierskiej, handlowej i przemysłowej, drobni urzędnicy i zawodowa inteligencja oraz szlachta niewylegitymowana z braku dowodów i funduszów na ich wyszukanie i tzw. szlachta zagraniczna posiadająca dyplomy legitymacyjne z Galicji nie honorowane w Królestwie Polskim. Podania stron rozpatrywane pod kątem „szczególnych zasług dla prawego rządu" w większości odrzucane były już przy wstępnej selekcji i tylko nieliczne kierowano do carskiego podpisu.
Weryfikację szlachty, trwającą w Królestwie Polskim 25 lat, formalnie zamykał ukaz carski z 24 V (5 VI) 1 861 r., który zlikwidował również ustanowioną do jej przeprowadzenia Heroldię wraz z deputacjami szlacheckimi i urzędami gubernialnych marszałków szlachty. Zaległe czynności Heroldii i prowadzone przez nią księgi szlacheckie przejęła nowo utworzona III Rada Stanu, która zajmowała się sprawami szlacheckimi do końca swego istnienia, to jest do r. 1867. Miejsce deputacji szlacheckich zajęły rady gubernialne, a kancelarie gubernialnych marszałków szlachty przekazano właściwym rządom gubernialnym. Zakres czynności tych ostatnich w sprawach legitymacyjnych określało pismo sekretarza stanu przy Radzie Administracyjnej z 28 VII (9 VIII) l 861 r. Sprowadzało ono rolę rządów gubernialnych do doręczania zainteresowanym stronom nadsyłanych dla nich świadectw, wprowadzania w życie decyzji rad gubernialnych, sprawowania pieczy nad powierzonymi im gubernialnymi księgami szlacheckimi i udzielania na ich podstawie informacji władzom sądowym i wojskowym. Ukazem carskim z 19/31 XII 1866 r. zlikwidowano dotychczasowe rządy gubernialne, a ich kompetencje w sprawach legitymacji szlacheckich przejęły wydziały ogólne nowo utworzonych rządów gubernialnych. Te ostatnie przejęły akta i księgi deputacji szlacheckich i kancelarii gubernialnych marszałków szlachty, lecz ich rola w kwestii legitymacyjnej sprowadzała się do pośrednictwa między szlachtą z własnego terenu działania a Departamentem Heroldii Rządzącego Senatu w Petersburgu, któremu ukazem cesarskim z 1 l III 1870 r. podporządkowano ostatecznie sprawy szlachty Królestwa Polskiego . Tam też w latach 1893-1895 przekazano akta zlikwidowanej Heroldii Królestwa Polskiego, skąd wróciły do Polski po r. 1922, na mocy traktatu ryskiego, razem z wywiezionymi do Rosji w r. 1915 aktami Rady Stanu i Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu. Po rewindykacji liczący ok. 12 tyś. j. a. zespół akt Heroldii przechowywany był w Archiwum Akt Dawnych w Warszawie, gdzie spłonął doszczętnie w czasie II wojny światowej . Dziś o jego istnieniu świadczy kilka zachowanych akt i dokumentów pergaminowych i papierowych przekazanych Polsce w r. 1961 przez ZSRR . Opracowany do nich przez Wandę Maciejewską i Małgorzatę Osiecką inwentarz obejmuje 18 poszytów i 31 dokumentów stanowiących aneksy do nieistniejących już dziś akt. Wspomniane dokumenty to przede wszystkim dyplomy szlacheckie z barwnymi rysunkami herbów, dyplomy uniwersyteckie, wypisy z ksiąg metrykalnych oraz pliki różnych papierów rodzinnych.
Dla zapewnienia im właściwych warunków przechowywania i konserwacji zostały umieszczone w zbiorze dokumentów znajdujących się w Oddziale I AGAD. Dotarcie do nich ułatwia badaczowi zarówno wspomniany wyżej inwentarz, w którym przy każdym dokumencie podana jest sygnatura nadana mu w zbiorze dokumentów, jak i opracowany przez Annę Wajs katalog dokumentów o charakterze genealogicznym, nobilitacji i indygenatów w zbiorach AGAD. Z zachowanych 18 poszytów Heroldii połowę stanowią odziedziczone przez nią i kontynuowane akta Deputacji Senatu, dotyczące rozpoznawania i przyznawania tytułów honorowych. Wśród akt wytworzonych w kancelarii samej Heroldii tylko trzy voluminy dotyczą właściwej weryfikacji. O wartości akt Heroldii dla badań historycznych świadczy dziś kilkanaście zachowanych poszytów i dwie publikacje z lat 1851 -1854: Spis szlachty Królestwa Polskiego z dodaniem informacji o dowodach szlachectwa i dwie części Herbarza rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego pod redakcją M. Pawliszczewa. W komplecie natomiast, sądząc po ciągłości dawnych sygnatur registraturalnych, zachowały się akta wywodowe II Rady Stanu, która na wniosek Heroldii i na podstawie przedstawionego przez nią materiału dowodowego zatwierdzała w latach 1836-1841 szlachectwo22. Obejmują one 20 j. a. przedstawiających dużą wartość źródłową. W zawartym tu materiale genealogicznym przy każdej wymienionej z imienia i nazwiska osobie podawano herb, czasami imię ojca oraz regest głównego dokumentu stanowiącego podstawę ubiegania się o szlachectwo, a także stopień pokrewieństwa osoby w nim wymienionej z legitymującym się. Jeśli na podstawie tego samego aktu prawnego dowodzili szlachectwa inni członkowie rodziny, to fakt ten również odnotowywano w aktach. Niestety tylko w pierwszym roku weryfikacji w aktach II Rady Stanu podawano regesty wszystkich przedkładanych dokumentów.
Wśród akt dowodowych przedstawiano dyplomy nobilitacyjne, patenty na przyznane ordery, nominacje na urzędy koronne i ziemskie, a także konstytucje sejmowe, świadczące, że dany przodek był posłem lub senatorem w dawnej Rzeczypospolitej. Najczęściej jednak odwoływano się do dowodów majątkowych dotyczących sprzedaży lub kupna wsi, a najpełniej sformułowany regest takiego aktu podawał rok zawarcia transakcji, nazwiska kontrahentów z podaniem posiadanych przez nich tytułów i piastowanych godności, nazwy dóbr i wsi będących jej przedmiotem, niekiedy z określeniem ich usytuowania (powiat, województwo) oraz wartości. Tak obszerne wpisy występują w aktach raczej sporadycznie, z reguły bowiem ograniczano się do podania, ze przodek osoby legitymującej się był właścicielem (nabył lub sprzedał) wymienionej z nazwy wsi lub dóbr w danym rok (jednak przed r. 1795). Najczęściej powoływano się na dokumenty osiemnastowieczne, zwłaszcza z drugiej połowy wieku, choć nie brak i wcześniejszych z początku XV w. Ten sam typ materiału genealogicznego zawierają protokoły posiedzeń Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, który w latach 1842-1861 prowadził sprawy legitymacyjne przejęte po zniesionej II Radzie Stanu. Zachowały się w komplecie, zarówno te w języku polskim jak i ich rosyjska wersja językowa (dwie serie po 13 ksiąg) .W protokołach od l do 42 prowadzonych w latach 1842-do 3/15 II 1849 ograniczano się do podawania tylko nazwiska, imienia i herbu osoby, której szlachectwo zatwierdzono. Dopiero w następnych latach zaczęto podawać także osnowę głównego dokumentu stanowiącego podstawę weryfikacji i stopień pokrewieństwa legitymującego się z wymienionym w nim przodkiem. Wpisy te, ze względu na charakter zachowanych akt (protokoły), są tu podawane w formie bardzo lakonicznej. Brak też informacji co do samego źródła, na którym oparto wywód szlachectwa, jak i co do członków rodziny uprzednio wylegitymowanej na jego podstawie.
Najpełniej materiał genealogiczny reprezentowany jest w zespole akt Deputacji Szlacheckiej i Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej. Zespół ten, zachowany z niewielkimi brakami, liczy obecnie 5 76 j. a. Pewne straty, poniesione w wyniku perturbacji dziejowych, można dziś ustalić, porównując stan faktyczny zachowanych akt z protokołem zdawczo-odbiorczym sporządzonym 24 VI (6 VII) 1861 r. w związku z likwidacją urzędu i przejęciem jego akt przez sukcesora — Wydział Służby Ogólnej Warszawskiego Rządu Gubernialnego. Wpisy kontynuowane były do r. 1867 ". Wynika stąd, że w chwili obecnej brakuje lO akt osobowych, które przeszły wraz z urzędnikami do nowego miejsca ich zatrudnienia, 16 j. a., dotyczących wylegitymowanej szlachty (o sygnaturach dawnych:
z m. W-wy lit. B -1. II, H -1.1, K-1. IX, M — t. II i III, W— t. V i IX; z m. Kalisza 1.1 — II i VI oraz powiatów: łowickiego 1.1, warszawskiego t. V i IX, wieluńskiego t. III oraz przesiedlonych z guberni lubelskiej t. III) oraz 41 ksiąg szlacheckich. W latach 1979-1980 akta Deputacji Szlacheckiej i Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej zostały uporządkowane i zinwentaryzowane przez E. Sęczys . W sporządzonym wówczas do nich inwentarzu rozszerzono tytuły poszytów o nazwiska legitymujących się rodzin z uwzględnieniem poszczególnych ich członków, co bardzo ułatwiło poszukiwania prowadzone w tym bogato zachowanym materiale źródłowym. Akta te mają bowiem charakter zindywidualizowany i zawierają dane personalne zweryfikowanych osób. Składają się na nie prośby petentów o umieszczenie wraz z rodziną w gubernialnych księgach szlacheckich, poparte odpowiednim materiałem dowodowym, wyszczególnionym w obowiązkowo podawanej przy każdym podaniu specyfikacji. Ten ostatni obejmował załączane w odpisach: metrykę urodzenia suplikanta, akt jego ślubu, metryki urodzenia dzieci oraz poświadczone urzędowo świadectwa zamieszkania, niekaralności i przysięgi złożonej na wierność tronowi. Dołączano też sepultury współmałżonka lub rodziców, w pierwszym przypadku jeśli o zapisanie dzieci do ksiąg szlacheckich występowała wdowa po wylegitymowanym szlachcicu, w drugim — gdy o to zabiegał jego potomek.
Petenci, których podania pozytywnie rozpatrzone przez Deputację uzyskały akceptację Heroldii, na wniosek tej ostatniej wpisywani byli do odpowiedniej gubernialnej księgi szlacheckiej. Odnotowywano w niej pod kolejnym numerem porządkowym imię i nazwisko, datę i numer wystawionego świadectwa Heroldii, piastowany urząd, klasę lub stopień wojskowy, herb, datę i numer wpisania do księgi genealogicznej oraz inne dane personalne w zależności od rodzaju księgi. W księgach szlachty dziedzicznej przed ogłoszeniem prawa były to imiona rodziców i nazwisko panieńskie matki (o ile podane zostały w metryce urodzenia wpisywanego), natomiast w księgach szlachty dziedzicznej po ogłoszeniu prawa - stan służby i inne dokumenty stanowiące podstawę prawną uzyskanego szlachectwa. W prowadzonych wspólnie dla obu grup szlacheckich księgach genealogicznych podawano datę i numer zatwierdzenia Heroldii, imię i nazwisko osoby wylegitymowanej, datę jej urodzenia, posiadany urząd lub stopień, stan cywilny, imię i nazwisko współmałżonki, imiona dzieci, daty ich urodzenia i źródło utrzymania, stan majątkowy męża lub żony, numer i datę wpisu do księgi dziedzicznej oraz herb.
Akta Deputacji Szlacheckiej i Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej ze względu na swą masowość, jednorodność i obiektywizm zapisu stanowią bogatą bazę źródłową zarówno dla badań genealogicznych, jak i różnego rodzaju opracowań biograficznych. Pewnym uzupełnieniem dla nich jest materiał genealogiczny zawarty w aktach Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. Zachowały się 32 voluminy akt dotyczących wyjednania szlachectwa „w drodze łaski najwyższej", wyszukania dokumentów legitymacyjnych osób pełniących służbę wojskową, przedłużenia terminu prekluzyjnego oraz zwolnienia „z powodu ubóstwa" z opłat za dyplom na szlachectwo. Wobec ogromnych strat, jakie archiwalia polskie poniosły w czasie II wojny światowej, omówione powyżej akta urzędowe stanowią bardzo cenny materiał zastępczy w stosunku do nieistniejących już dziś akt Heroldii Królestwa Polskiego. Rozproszony jednak w różnych zespołach archiwalnych, był niełatwy do odszukania. Istniejące inwentarze sprowadzały poszukiwania do żmudnego i czasochłonnego przeglądania akt. To z kolei bardzo niekorzystnie odbijało się na ich i tak nie najlepszym stanie zachowania. Wzrost zainteresowania materiałem genealogicznym, zarówno ze strony profesjonalnych badaczy, jak i osób poszukujących informacji dotyczących własnych rodzin, zrodził potrzebę opracowania do niego bardziej szczegółowych pomocy archiwalnych, które umożliwiłyby szybkie odszukanie interesujących danych . W Archiwum Głównym Akt Dawnych podjęto w latach osiemdziesiątych opracowywanie indeksów osobowych rozwiniętych do zachowanych akt genealogicznych. Sporządzono wówczas ok. 16 tyś. kart indeksowych do inwentarza i ksiąg szlacheckich Deputacji Szlacheckiej i Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej. Obok imienia, nazwiska i herbu podano na nich, wyjęte z akt, bliższe dane osobowe, a mianowicie imiona rodziców i nazwisko panieńskie matki, stan posiadania lub pełnioną funkcję oraz daty graniczne życia, o ile można je było ustalić choćby w przybliżeniu. Zindeksowano też materiał genealogiczny zawarty w aktach Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. Podjęto przerwaną niegdyś pracę nad indeksem osobowym do akt genealogicznych w zespole II Rady Stanu. Nie ograniczono się tym razem do prostego indeksu podającego imię, nazwisko, herb i rok wylegitymowania, lecz rozszerzono go o wszystkie występujące w aktach dane identyfikacyjne. Uzupełniono o nie także kilkadziesiąt kart sporządzonych wcześniej przez G. Bartnika. W ten sam sposób sporządzony został, przez studentów odbywających praktykę w AGAD, indeks do zespołu akt Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu. Pracę wykonano pod kierunkiem E. Sęczys, która sprawdziła każdą sporządzoną kartę indeksową pod kątem jej zgodności z materiałem źródłowym. W prezentowanej publikacji połączono rozproszone w zespołach akt II Rady Stanu, Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, Deputacji Szlacheckiej i Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej, Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Heroldii Królestwa Polskiego informacje dotyczące poszczególnych zweryfikowanych osób i rodzin. Konsekwentnie też nie wykroczono poza ten monotematyczny, zamknięty w ścisłym przedziale czasowym, obejmujący określony zasięg terytorialny i społeczny, a co najważniejsze nawzajem uzupełniający się zasób. Publikacja bowiem oparta wyłącznie na aktach przechowywanych w zasobie AGAD, nie uwzględnia akt gubernialnych deputacji szlacheckich i gubernialnych marszałków szlachty znajdujących się w archiwach wojewódzkich. Do chwili obecnej zachowało się: w WAP w Lublinie 163 j. a. Deputacji Szlacheckiej Guberni Lubelskiej i 21 l j. a. Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Lubelskiej ; w WAP w Kielcach 88 j. a. Deputacji Szlacheckiej Guberni Radomskiej i l 7 j. a. Kancelarii Marszałka Szlachty Guberni Radomskiej ; w WAP w Białymstoku 32 księgi szlacheckie (26 ksiąg szlachty osobistej lit. I-Z, 4 księgi szlachty dziedzicznej przed ogłoszeniem prawa lit. G, K, M, S oraz ] księga szlachty dziedzicznej po ogłoszeniu prawa lit. J i l księga genealogiczna lit. J) .
W publikacji wymieniono wszystkie osoby objęte w latach 1836-1861 weryfikacją w Królestwie Polskim, lecz zakres informacji dotyczących każdej z nich jest bardzo różny. Decyduje o tym zarówno miejsce zamieszkania, jak i rok uzyskania potwierdzenia szlachectwa. Najpełniejsze zapisy odnoszą się oczywiście do szlachty pochodzącej z guberni warszawskiej, ponieważ są oparte na prawie kompletnie zachowanych aktach deputacji szlacheckiej i kancelarii marszałka szlachty tej guberni. W odniesieniu do innych mieszkańców Królestwa Polskiego podane informacje sprowadzają się do przytoczenia osnowy głównego dokumentu stanowiącego podstawę legitymacji i stopnia pokrewieństwa z wymienionym w nim przodkiem, o ile szlachectwo zatwierdzone zostało w latach 1836-1841 przez II Radę Stanu bądź w latach 1849-1861 przez Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu. Występują jednak zapisy, w których z konieczności musiano ograniczyć się tylko do odnotowania nazwiska, imienia, herbu i roku zatwierdzenia szlachectwa. Odnoszą się do osób zweryfikowanych w latach 1842-1848, kiedy w protokołach OZWDRzS nie podawano żadnych bliższych danych identyfikacyjnych.
Publikacja niniejsza grupuje i systematyzuje informacje dotyczące poszczególnych osób i rodzin według następującego schematu:

l. nazwisko (rodziny wylegitymowanej - pismem półgrubym, ewentualny przydomek kursywa);
2. herb;
3. podstawa legitymacji (data, treść i rodzaj głównego dokumentu legitymacyjnego);
4. imię (imiona) osób na jego podstawie zweryfikowanych;
5. imiona rodziców i nazwisko rodowe matki;
6. stopień pokrewieństwa osoby (osób) legitymowanych L przodkiem wymienionym w regeście głównego dokumentu;
7. rok zatwierdzenia szlachectwa;
8. powtórzenie imienia (osoby, co do której dysponujemy bliższymi danymi identyfikacyjnymi);
9. miejsce i daty urodzenia i zgonu;
10. stanowisko, funkcja, stan posiadania;
11. miejsce i data zawarcia związku małżeńskiego;
12. współmałżonek (współmałżonka, z podaniem nazwiska rodowego, dat granicznych życia, imion rodziców i nazwiska panieńskiego matki);
13. imiona dzieci;
14. daty życia dzieci;
15. źródło utrzymania (dotyczy dzieci pełnoletnich) , nazwisko męża (przy córkach zamężnych);
16. wykaz źródeł (podany w kolejności:
1 /II Rada Stanu;
2/ Ogólne Zebranie Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu;
3/ Heroldia Królestwa Polskiego;
4/ Deputacja Szlachecka i Kancelaria Marszałka Szlachty Guberni Warszawskiej;
5/ Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych).
Oczywiście zawartość zapisu uwarunkowana jest zachowanym materiałem źródłowym, który, zdarza się, że zawiera pewne nieścisłości i rozbieżności, zwłaszcza w przytoczonych regestach dokumentu legitymacyjnego, na podstawie którego uzyskali zatwierdzenie szlachectwa członkowie tej samej rodziny. Regesty sporządzane na podstawie tego samego nieistniejące już dziś dokumentu podają czasami informacje znacznie między sobą różniące się. Najczęściej dotyczą one stopnia pokrewieństwa z osobą w nim wymienioną i występujących tu nazwisk oraz nazw dóbr i wsi. Wartość wspomnianych regestów zależy bowiem od umiejętności i sumienności redagujących je urzędników. W publikacji wszelkie zauważone w źródle niezgodności zasygnalizowano w nawiasie kwadratowym (formy oboczne nazwisk i nazw miejscowości) w samym tekście zapisu bądź w przypisach do niego, jeśli wymagało to szerszego wyjaśnienia (np. stopień pokrewieństwa). Nazwy miejscowości niezidentyfikowanych pozostawiono w brzmieniu źródła, przy pozostałych przyjęto nazwę z podaniem jej usytuowania (powiat, obwód lub województwo), ustaloną na podstawie akt oraz wydawnictw: Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności alfabetycznie ułożona w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. l -2, Warszawa 182 7; Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 1-15, Warszawa 1880-1902; S. Rospond, Słownik nazw geograficznych Polski zachodniej i północnej, cz. l -2, Wrocław 1951. W publikacji, dla zapewnienia większej przejrzystości zapisu, dane o rodzicach osoby legitymującej się podano w nawiasie zwykłym, zarówno te, które wzięto z akt, jak i uzupełnione (wyłącznie imię ojca dla osób zweryfikowanych w latach 1836-1853) na podstawie omówionego wyżej Spisu szlachty Królestwa Polskiego...
Uwspółcześniono pisownię imion własnych, np. Domicella-Domicela, nazw herbów Srzeniawa-Szremawa, Bogorya-Bogoria, Ossorya-Ossoria, Piława-Pilawa oraz nazw miejscowości Oxa-Oksa, Xiąż Wielki-Książ Wielki, Woyny-Wojny. W tym ostatnim przypadku podano w nawiasie zwykłym ich dawną pisownię, aby ułatwić odszukanie we wspomnianej wyżej Tabeli miast..., na podstawie której określono ich przynależność do danego województwa.

Weryfikacja szlachty Królestwa, która w założeniu prawodawcy miała zakończyć siew ciągu dwóch lat, wskutek wielokrotnych prolongat trwała lat 25. W tym czasie tylko 747 osobom przyznane zostało szlachectwo nowe (nabyte i „nadane"), z czego połowie szlachectwo osobiste, a ponad l 7 tyś. szlachty dawnej uzyskało potwierdzenie stanu . Wśród tych ostatnich znalazły się przede wszystkim osoby, które posiadały wymagane prawem dokumenty lub dysponowały odpowiednim funduszem na ich wyszukanie i były zainteresowane profitami, jakie dawało udowodnione szlachectwo. Zapewniało ono im uprzywilejowany status służby wojskowej, co dla szlachty nowej wiązało się ze zwolnieniem od przymusowego zaciągu, a dla dawnej ze skróceniem służby z 15 do l O lat i dostępem do stopni oficerskich. Dawało także preferencje w dostępie do szkół szczebla średniego w Królestwie Polskim i wyższego w Cesarstwie oraz gwarantowało wolność od kar cielesnych i okuwania w kajdany w czasie śledztwa. Liczono także na ułatwienia w znalezieniu zatrudnienia i awans w urzędach. Rachuby na korzyści płynące z posiadania szlachectwa udowodnionego, jak i emocjonalny stosunek do klejnotu szlacheckiego decydowały o podejmowaniu żmudnych i kosztownych zabiegów w celu jego potwierdzenia. W staraniach tych nie tylko uzurpatorzy, ale i część autentycznej szlachty, z braku odpowiednich dokumentów, uciekali się do fałszerstw. Za sprawą dobrze opłaconych pośredników i archiwistów przedstawiano Heroldii dokumenty, w których w zależności od potrzeb zmieniano nazwisko, datę lub z cząstkowej robiono całą wieś. Część fałszerstw wykrywano już na wstępie, inne dopiero po latach, jak w przypadku Wawrzyńca Justyniana Wrzesińskiego, h. Różopiór, któremu przyznane w r. 1838 szlachectwo cofnięto w r. 1861 jako oparte na sfałszowanych dokumentach.
Nie cała szlachta Królestwa była zainteresowana potwierdzeniem szlachectwa. Starań takich nie podejmowała ziemiańska arystokracja, która nie czuła się zagrożona w swojej pozycji społecznej, jak i ta część szlachty dobrze osiadłej, która kierując się niechęcią do obcej biurokracji, opinię sąsiadów przedkładała nad decyzję Heroldii. Publikacja niniejsza oczywiście obejmuje tylko tę część dawnej szlachty, która udowodniła szlachectwo przed Heroldią Królestwa Polskiego, oraz szlachtę nową z wyłączeniem niedziedzicznej.
Wykaz szlachty wylegitymowanej dokument PDF z 2005 (oryginał z nieistniejącej strony mm.pl)




_____________________________________________________________________________________